Demnia

"Juist!" roept Thistle terwijl ze toekijkt hoe Tickt's energie zich vermengt met die van de spreuk. Bij het afronden van de spreuk knikt ze tevreden. "Goed, goed" zegt ze terwijl ze haar spreukenboek tevoorschijn haalt, "Laten we deze even in de jouwe overnemen". Ze activeert de spreuk nep en het bekende blauwe licht dat ze al zo lang niet meer had gezien trekt van haar ene hand die op de bladzijde in haar spreuken ligt door haar schouders naar haar andere arm en eindigt bij haar andere hand. Daarna staat de permanent spreuk netjes genoteerd in Tickt's spreukenboek. "Nou, zoals afgesproken" begint Thistle, "Jij de spreuk, ik het goud" zegt ze met een glimlach.


OC: Thistle had 95% kans om Tickt de spreuk te leren (eigenlijk meer, maar 95 is de max). Bailin rolde 80.

Wuki was het onderhand helemaal kwijt. Het besef dat hij zich druk maakte om niets zakte langzaam in, maar nog steeds begreep hij niets van wat er dan wel gespeeld had. Ixia had zich duidelijk kostelijk vermaakt. Hans vroeg hen wat ze hier deden en Wuki keek even van Ixia's maaltijd naar de biertjes op tafel en daarna weer naar Hans. Hij dacht toch wel dat de man slimerder dan hem was, "Eten en drinken" antwoordde hij terwijl hij zijn schouders ophaalde. Dat was toch wel duidelijk? Wat doe je anders in een herberg. Hooguit overnachten, maar zo zag het er toch niet uit?

Hans vertelde ze dat ze blijkbaar het land niet uit mochten. Wuki had alleen begrepen dat die enge poort waardoor hij hier ooit terecht was gekomen dicht ging. Maar er was nog veel meer wereld dan alleen dit land wist hij. Maar Hans zou het vast wel weten. Dus dacht hij na wat hier nu eigenlijk te doen was. Een hoop, concludeerde hij. Veel huizen om leeg te roven, een tempel met allerlei geheimen, en natuurlijk deze herberg om van je opbrengsten te kunnen genieten. Al moest hij eerlijk toegeven dat hij, sinds hij hier aankwam, meer kwijt was dan dat hij gewonnen had. "Er is een nieuwe tempel gevonden. Hoop interessante dingen hoorde ik" begon Wuki, "Iets met magische dingen en macht en rijkdom".

Het duurde even, maar toen voelde Aeson de aanwezigheid van Gurin opkomen. De god gaf niet direct antwoord op zijn vraag, maar zond hem een bijzonder vervelend gevoel: De angst, die de meeste wezens zouden voelen als ze tegenover een leger ondoden zouden staan.
"Soms gaan verstandige beslissingen voor eer, Aeson," bromde Gurin. Het hinderlijke gevoel verdween, bij het horen van zijn stem. "Jij en je vriend hebben gedaan wat jullie konden. Het was niet verstandig om te blijven. De strijd is klaar: Het dorp bestaat niet meer."

Hij zweeg even, terwijl een spoortje tevredenheid gemengd met trots bij Aeson naar binnen lekte.
"Maar je moet niet vergeten, dat er meer is dan de eer van Bharin. Dat is klaar. Maar je hebt meer te doen."
Zonder dat Aeson er wat aan kon doen, verscheen het gezicht van Tieran voor zijn geest. De jonge dwerg keek Aeson vrolijk aan. "Vergeet hem niet," ging Gurin verder, terwijl Tierans gezicht langzaam vervormde en veranderde in een rol papier. Het ding begon na een paar seconden opnieuw te veranderen, maar voordat Aeson kon zien wat het werd, werd hij gestoord door een vervelend getik op zijn schouder. De aanwezigheid van Gurin en zijn uitleg verdwenen onmiddellijk.

Achter Aeson stond Tieran. Hij tikte met een hand op Aesons schouder. In zijn andere hand hield hij net zo een rol, als Gurin net aan hem had laten zien. "Kijk eens," grijnsde hij opgewonden. De jonge dwerg was ervan overtuigd dat hij een avontuur op het spoor was, dat waar hij zo van gedroomd had. "Dat lag zomaar daar onder de tafel!" Hij wees met de rol naar een tafel midden in de herberg, en klom naast Aeson op een kruk.
"Weet jij wat het is?" Voorzichtig rolde hij het ding een stukje open, zodat hij en Aeson konden zien wat er in stond. "Rare tekens.. Misschien is het wel een groot geheim," fluisterde hij, met een zo mogelijk nog grotere grijns op zijn gezicht. "Kan jij het lezen?"

"Een maaltijd en een goed glas mede" begon Thistle tegen de gnoom met een glimlach, "Dan kunnen we tijdens het eten bespreken wat de volgende stap wordt. Ik heb een hoop ideeën hoe we kunnen starten, maar ik zal de hulp van andere magiegebruikers nodig hebben. Ik kom een hoop spreuken en kennis tekort om dit helemaal alleen te doen". Ze wenkte Tickt om mee te komen en liep richting de gelachkamer, waar ze twee maaltijden en twee glazen mede bestelde bij Han. Vervolgens koos ze een leeg tafeltje achterin de herberg uit waar ze in deze drukte nog een beetje elkaar zouden kunnen verstaan.

"Ik heb zitten denken" begon ze toen ze met Tickt aan tafel zat met een groot bord voedsel voor haar neus, "Het feit dat we geen bemoeienis van de Toren van Igalion willen zorgt ervoor dat we misschien verder moeten denken dan simpelweg een verborgen gilde in het woud verhuld met Pixiemagie. De enige optie die ik tot nu toe kan bedenken is een druïde om hulp vragen. Ik begrijp dat de meeste druïdes een spreuk hebben waarmee ze een persoonlijk stuk bos in een andere dimensie kunnen creëren. Het zou ideaal zijn als we zo'n stuk bos kunnen bemachtigen om daar het gilde te bouwen. Het is immers makkelijker om enkel een poort er naartoe te verbergen dan een geheel gilde. Daarnaast zijn we dan ook van de magische radar van Igalion af wanneer we onze experimenten uitvoeren". Ze had het idee al enige tijd overwogen en het leek een geweldig plan. Het nadeel, ze hadden geen druïde en Thistle had geen idee waar er één te vinden. Laat staan hoe er één over te halen mee te werken als ze er één zouden vinden en stiekem hoopte ze dat Tickt hier antwoorden op zou hebben.

Erg geinterreseerd knikte Hans naar de kleine Moklin. "Dus jullie gaan deze nieuwe tempel eens van dichtbij bekijken?" Vroeg hij het tweetal. "Dan denk ik dat een geweldige vent als ik jullie goed kan vergezellen. In mijn koningkrijk ben ik al machtig en bekend." 'gelukkig weten ze niet waarom.' dacht hij in zichzelf. Ik kan wel een paar goede goudstukken gebruiken daar ik inmiddels helemaal leeg ben. Dus wat zeggen jullie ervan heren?"

Erg geinterreseerd knikte Hans naar de kleine Moklin. "Dus jullie gaan deze nieuwe tempel eens van dichtbij bekijken?" Vroeg hij het tweetal. "Dan denk ik dat een geweldige vent als ik jullie goed kan vergezellen. In mijn koningkrijk ben ik al machtig en bekend." 'gelukkig weten ze niet waarom.' dacht hij in zichzelf. Ik kan wel een paar goede goudstukken gebruiken daar ik inmiddels helemaal leeg ben. Dus wat zeggen jullie ervan heren?"[/quote]

Frederick plaatste zijn hand op de deur om hem open te maken en naar binnen te gaan, net voor hij naar binnenstapt is er een prikkel in zijn hersenen die een gedachten stroom laten zien.

Ok, mes zit in de schede, polskruisboog zit in de rugzak net zoals de munitie daarvoor, gewoon naar binnen stappen naar de bar gaan en de man of vrouw afhankelijk van wie daar de glazen schoon maakt aanspreken, informatie inwinnen en eventueel naar een plek gaan waar ik die informatie kan verkopen...Notitieboekje openhouden als ik ga zitten plus potlood als diegene vraagt waarom ik het opschrijf afdoen als geheugensteuntje. Dan doet Frederick de deur open stapt naar binnen groet iedereen te zeggen door.

"Goedenavond volk!" Waarna hij knikt en glimlacht tegen degenen die hem terug begroetten en loopt rustig naar de bar waar hij gaat zitten, doet zijn rugzak even af en haalt er een notitieboekje uit met een potlood en doet de rugzak weer dicht en houdt hem voor z´n voeten waar hij het goed kan voelen met zijn voeten en vraagt.

"Goeden avond zijn er nog nieuwtjes in de stad?" Vroeg Frederick terwijl hij klaar zat om alle de belangrijke nieuwtjes te noteren in zijn notitieboekje.

Frederick lacht hartelijk en zegt. "Goed dan wil ik wel een glas bier beste man." Waarna Frederick zijn kap af doet en een paar grijze ogen tevoorschijn komen en zwart kort haar met een ongeschoren gezicht.

"Beste man, ik kan het niet helpen dat ik nieuwsgierig ben naar het leven hier en de gebeurtenissen, ´t zit nu eenmaal in m´n bloed." Voor zover ie weet dat ik juist heel nieuwsgierig ben naar informatie. Denkt Frederick terwijl hij klaar zit en wacht op nieuwtjes en een glas bier.

"Ik denk dat we inderdaad eerst die druïde moeten vinden zodat we meer te weten kunnen komen" was Thistle het met de gnoom eens. Ze liet de woorden van Tickt even in haar hoofd spelen. Hij was zeker geen domme en dacht dingen goed door. Het mooiste vond Thistle nog wel hoe de gnoom in mogelijkheden dacht. Zouden alle gnomen dat zo sterk hebben? Ze merkte dat hij haar al een tijdje aankeek terwijl zij nog in gedachten in haar kelk met mede staarde. "Maeve bedoel je?" roept Thistle verbaast, "Daar heb ik een tijdje mee samen naar de kauta's gezocht". Wat grappig dat we dezelfde wezens lijken te kennen maar elkaar weinig hebben gezien of gekend denkt Thistle bij zichzelf terwijl ze Tickt met een glimlach aankijkt. "We zijn elkaar blijkbaar al vaker misgelopen" lacht ze terwijl ze haar mede achterover slaat en opstaat. "Eusala is een optie, maar ik denk dat die tempel van Pan misschien meer vruchten afwerpt. Ik ben zelf in het woud opgegroeid, er zijn wel druïden, maar die wonen in die andere dimensie. Ik begrijp uit verhalen van mijn volk dat ze die spreuk hebben gebruikt en inderdaad een aanpassing hebben gedaan. Dat ze een gedeelde woonruimte hebben gemaakt waar de druïden zich als samenleving afzijdig houden van de rest van de wereld. Ik denk dat het tijd is om die verhalen eens te gaan testen en onderzoeken tot in hoeverre ze kloppen. Die tempel weet ik wel te vinden" zei ze resoluut.

Wuki en Ixia keken elkaar even aan. "Ik ben er al geweest, maar niet binnen" gaf Wuki toe. "Ik zie dat je interesse hebt Wuki" zei Ixia direct. Hij keerde zich naar Hans, "Ik zelf heb niet zo'n interesse op het moment. Ik heb mijn eigen zaken te regelen hier in de stad op het moment. Ik denk dat Wuki hier dolgraag mee gaat, maar houdt wel een oog op hem" waarschuwde hij waarop Wuki's gezicht direct vertrok. "Hey! Ik kan prima voor mezelf zorgen!" riep hij kwaad tegen de pixie. "We zagen het zojuist" mompelde de pixie op een sarcastische toon, "Hij heeft nogal... losse handjes af en toe. Zou niet de eerste keer zijn dat hij in de problemen komt en een ander ermee in sleept" legde hij uit. De houding van de pixie maakte de moklin nog kwader, "Jij moet ook altijd alles verpesten!" sputterde hij boos, "Ik verklap toch ook niet aan iedereen dat jij magiërs vermoord omdat je een hekel aan ze hebt?!". De stem van Wuki galmde door de herberg en het leek heel even stil te worden. Enkele gezichten keerden zich naar het drietal. "Houdt je gemak!" riep Ixia geschokt tegen de moklin, "Dat is niet helemaal hoe het ligt. Je zet me nu weg als simpele moordenaar". Wuki kreeg een gemene grijns op zijn gezicht, "En welke goede reden zou je kunnen bedenken dan wat je geen moordenaar maakt? Ik mag dan misschien dom genoemd worden, maar als je anderen vermoord ben je een moordenaar. Simpeler kan het niet worden. En dan kan je van mij zeggen dat ik dingen steel, maar daar heb ik goede redenen voor. Toch blijf ik een dief en ik ben er trots op". Ixia kan niet anders dan zuchten, de moklin snapt niet alleen de helft ervan niet, hij is ook te koppig om het te willen begrijpen. Hij zou dolgraag nog in gaan op de 'goede redenen' van de moklin, maar begrijpend dat hij er niets mee bereikt houdt hij zich in en bijt op zijn lip. Wat zou hij graag op dit moment die dwergen weer op Wuki afsturen om hem eens flink af te rossen.